Bundan tam 8 sene evvel , 2. Lig play offları için Konyadaydık.Bütün maçlar o zamanın statüsüyle orada oynanıyordu.Finala kalan Demirsporumuz son dakikalarda yediği golle şampiyonlığı kaçırmıştı.
Aradan geçen zamanlarda Demirsporumuz şeytanın bacağını kırıp Ptt 1.lige yükselme başarısı göstermişti.
Play off gibi garip bir alışkanlığı olan takımımız bu defa da Süper lig için play off oynayacaktı.Lige yükseldiğimizden bu yana yani son 4 yılda 3. kez play off oynuyorduk.
Bu sezon ise finale kaldık ; hayat bizi Konya ile bir kez daha karşılaştıracaktı.
Eski Konya Atatürk stadı gitmiş yerine günümüz şartlarına uygun , ama isim olarak uygun olmayan Arena stadyumu gelmişti.8 yıl önce burada bıraktığımız kupayı almaya yine 20.000 taraftarla geldik.
Kaderin bize bir oyunumudur bilinmez , kupayı yine burada bıraktık.
Birgün kaderimizi döndüreceğimize inanıyorum ama bunun ne zaman olacağını herkes gibi bende bilmiyorum.
Bu yazıyı yazarken içimdeki üzüntü hala taze ve uzun sürede bu acıyı unutamayacakmışım gibiyim.
Demirsporumuzun o güzel besteleri hep acı keder ve üzüntüden dert yakar , şimdide o besteleri tekrarlama vaktidir.
Bizim yüzümüz bir türlü gülmüyor ne yazık ki dünde gülemedik.
Ama bizler bunlara alışkınız , çok hayal kurup çok hayallerimiz yıkıldı bizim , buda onlardan birtanesi sadece.
Sahadaki oyunla alakalı herhangi birşeyden söz etmeye gerek yok , bu moral bozukluğu sahaya bakmamı engelliyor resmen.
Onlarla ilgili cümle kurmakta zorlanıyorum , sadece keşke biraz daha fazla isteselerdi diyebilirim.
Acı çekmekten gün yüzü göremeyen taraftarlarımızın bunun da üstesinden yakın zamanda geleceğinden eminim.
Bir süre birbirimizi üzmeden kırmadan bu moral bozukluğuyla geçecek , ama işte tutuldugunuz takım Demirspor ise '' KATLANMAK BOYUN BORCU'' demekten başka çaremiz yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder